81. Kot Leon

-
Mam nadzieję, że się stęskniliście. Bo ja nawet trochę. Oszczędzę Wam tłumaczeń, czemu mnie nie było. Dziś z innej beczki, ale do cyklu o sukienkach jeszcze wrócimy, bo pojawił się nowy egzemplarz w kolekcji. Jest też pomysł na kolejny cykl.
A tymczasem przestawiam Wam kota Leona!

 


 Kotek jest bardzo sympatyczny. Na Instagramie @wrednazolza13 pojawił się szkic, możecie zobaczyć jak wygląda wykrój na kota. Z tyłu poduszki wyszyty jest ogonek kota (na szkicu go widać). Leon za niedługo nas opuści bowiem jest prezentem urodzinowym dla pewnej młodej damy, która uwielbia koty. 
I jeszcze kilka zbliżeń na szczegóły:

Dawno nie szyłam poduszek, ale muszę przyznać, że to jedne z moich ulubionych prac. Bardzo lubię je szyć. Naprawdę dawno mi się nie pracowało tak przyjemnie nad żadnym projektem.
 Pozdrawiam Was serdecznie!

Komentarze

  1. Różowa Szminka11/09/2017 1:01 AM

    Ja też chcę takiego kota! Jest cudowny

    OdpowiedzUsuń
  2. Iwona11/09/2017 3:00 AM

    Uroczy Leoś :-)

    OdpowiedzUsuń
  3. made by ula11/11/2017 11:59 AM

    Świetny kotek! Ja jestem ostatnio bardzo w tematyce dziecięcej, więc tym bardziej mi się podoba!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mala N11/11/2017 1:13 PM

      Mój recenzent był zachwycony, jednak Leon był prezentem dla dorosłej osoby, która też bardzo się ucieszyła.

      Usuń
  4. skrawek tęczy11/11/2017 1:08 PM

    Rewelacyjny ten kociak! Pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  5. Nieprujsietak11/15/2017 2:24 PM

    Kociak.jest cudowny.Mój brat miał kota Leona ,niestety już go niema.Był przyjacielski kot.Pozdrawiam Serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mala N11/16/2017 8:16 AM

      Och, szkoda. Wbrew obiegowej opinii koty bywają bardzo przyjacielskie i przywiązują się do ludzi.

      Usuń

Prześlij komentarz

Twoje opinie pomagają tworzyć bloga, dziękuję za każde słowo

Popularne posty z tego bloga

113. Znowu zimowy komplecik

-
Obraz
Dawno mnie tu nie było. Prawie rok! Blog zarasta kurzem i pajęczynami a ja walczę z lenistwem i brakiem weny. Co jakiś czas nachodzą myśli, by zamknąć na zawsze, nie wracać, szukać całkowicie nowej formy. Jednak ta forma jest całkiem dobra. Jest też swego rodzaju kroniką mojego hobby, które nigdy nie odważyło stać się moją stałą pracą, nigdy nie zamieniło się w zawód. Choć takie myśli czasem się pojawiają to dziś są dość daleko. Dziś znowu mam dla was wełniany komplecik, tym razem dla starszych dzieci. Poprzedni tak bardzo mi się spodobał i sprawił tyle przyjemności w trakcie pracy, że nie mogłam się oprzeć i nie powtórzyć projektu po raz drugi.   
Czytaj więcej >>>

79. Malinowy sorbet

-
Obraz
Zawsze robią na mnie wrażenie typy kobiecej urody, które mogą sobie pozwolić na minimum środków, a wyglądają na maksimum możliwości. Np. kobieta ma na sobie prostą czarną sukienkę, całkiem, bez zaznaczonej talii, bez ozdobników, zaszewek, prosta fryzura i bardzo delikatny, wręcz niezauważalny makijaż i wygląda jak milion dolarów. Zazdroszczę kobietom, które mogą ubrać szarość, beż, jakiś zgaszony, mało zdecydowany kolor i wyglądać intrygująco. To takie kobiety, których uroda dziwnie gaśnie pod "ciężarem" wzorów i kolorów. Ja do tej grupy zdecydowanie nie należę. Żałuję czasem. W moim wypadku trzeba naprawdę mocnego środka wyrazu, by podkreślić, to co najlepsze. Mocny kontrast, wyraźny wzór, czysty kolor w chłodnym odcieniu - taki bezkompromisowy. Że wiadomo, że to róż, nie żadna zgaszona landrynka, że to lazur, nie jakiś dżinsowy odcień, biel musi być bielą, a czerń czernią. To co dla niektórych jest nadmiarem, dla mnie jest neutralem. Tak jak w wypadku tej sukienki, którą dz...
Czytaj więcej >>>